Bitterzoet – mijn innerlijke familie
Ik schaam me: veel, vaak en diep. Soms schaam ik me zelfs zo
diep, dat ik me schaam dat ik me schaam… Mijn schaamte is goed weggestopt en
afgedekt. Niemand die het ziet – daar zorg ik wel voor. Deze schaamte hoort bij
onzekerheid en samen vormen ze een prachtig paar. Ze hebben zich voortgeplant
en dat heeft een krachtig nageslacht opgeleverd: angst en schuld. Deze happy
family leeft al jaren volkomen onbezorgd in mij – de zorgen zijn immers voor mij.
Depressie is aanverwant, maar dit familielid woont gelukkig ver
weg. Hij laat wel bij elk bezoek een spoor van verdriet na. Verdriet klampt
zich dan bij zijn vertrek aan mij vast en samen met plichtsbesef – die me
altijd bijstaat – zorg ik dan voor haar. Verdriet heeft trouwens een
behoorlijke rugzak: neerslachtigheid, vermoeidheid, lusteloosheid. Ik neem die
last zonder mopperen van haar over. Want schaamte zegt dat ik niet op mag geven
en schuld is het daar mee eens. Ik kan er trouwens toch niets aan veranderen,
want onzekerheid is spaans benauwd voor verandering – dat komt vooral door
angst.
Gelukkig ben ik goed bevriend met humor en zij zorgt dat
alles draaglijk blijft. Samen met zelfspot lachen we wat af – ondanks de tranen
van verdriet. Geheim is een waar bondgenoot en door hem voel ik me sterk. Geheim
zorgt ervoor dat niemand mijn angst, schaamte en onzekerheid ziet, en dat is
goed…
© Monique Hordijk 09-05-2017
© Monique Hordijk 09-05-2017