dinsdag 9 mei 2017

Bitterzoet – mijn innerlijke familie


Ik schaam me: veel, vaak en diep. Soms schaam ik me zelfs zo diep, dat ik me schaam dat ik me schaam… Mijn schaamte is goed weggestopt en afgedekt. Niemand die het ziet – daar zorg ik wel voor. Deze schaamte hoort bij onzekerheid en samen vormen ze een prachtig paar. Ze hebben zich voortgeplant en dat heeft een krachtig nageslacht opgeleverd: angst en schuld. Deze happy family leeft al jaren volkomen onbezorgd in mij – de zorgen zijn immers voor mij. 
Depressie is aanverwant, maar dit familielid woont gelukkig ver weg. Hij laat wel bij elk bezoek een spoor van verdriet na. Verdriet klampt zich dan bij zijn vertrek aan mij vast en samen met plichtsbesef – die me altijd bijstaat – zorg ik dan voor haar. Verdriet heeft trouwens een behoorlijke rugzak: neerslachtigheid, vermoeidheid, lusteloosheid. Ik neem die last zonder mopperen van haar over. Want schaamte zegt dat ik niet op mag geven en schuld is het daar mee eens. Ik kan er trouwens toch niets aan veranderen, want onzekerheid is spaans benauwd voor verandering – dat komt vooral door angst.  

Gelukkig ben ik goed bevriend met humor en zij zorgt dat alles draaglijk blijft. Samen met zelfspot lachen we wat af – ondanks de tranen van verdriet. Geheim is een waar bondgenoot en door hem voel ik me sterk. Geheim zorgt ervoor dat niemand mijn angst, schaamte en onzekerheid ziet, en dat is goed…  

© Monique Hordijk 09-05-2017